Een belangrijke rol in zijn groei naar volwassenheid speelde ook zijn eerste werkgever, een uitzendorganisatie in de zorg, waar hij na een studie bedrijfseconomie aan de HEAO de loonadministratie en boekhouding verzorgde. ‘Ik werkte er samen met de oom van de eigenaar. Ome Jan, zo noemde iedereen hem. Hij was al gepensioneerd, maar deed er nog steeds de boekhouding: traditioneel, met de hand, zonder computers. Ik bracht vernieuwing in de vorm van automatisering, maar ome Jan wilde de boekhouding op papier hebben. Hij wilde alles zelf kunnen narekenen. Daar is de basis voor mijn latere werk gelegd. In de vorm van degelijkheid, maar ook met een belangrijk uitgangspunt: je doet het niet voor jezelf, maar voor degene voor wie je je werk doet. Die moet het kunnen begrijpen.’

Na vijf jaar vond Radjesh een nieuwe uitdaging bij de Stichting Buurwerk Noord. ‘Een koepelorganisatie voor buurthuizen, jongerenwerk en peuterspeelzalen met ongeveer honderdvijftig medewerkers. Als hoofd van de economisch-administratieve dienst was het mijn verantwoording inzichtelijk te maken welke dienst wat kostte. Kostprijscalculatie dus. Daar heb ik voor het eerst meegemaakt dat geld geen doel is, maar een middel, om iets te kunnen bereiken.’

Nog eens vijf jaar later verhuisde hij naar Vluchtelingenwerk Amsterdam. ‘Ik heb er de echte vluchtelingen leren kennen. Schooldirecteuren, artsen, advocaten en anderen die in barre omstandigheden waren gevlucht. Wat een contrast met mijn onbezorgde jeugd! Ik heb een andere huidskleur, maar daar heb ik weinig last van gehad.’ Lachend: ‘Ik speelde Sinterklaas met mijn broers. Zij waren de Pieten, ik werd wit geschminkt en was de Sint.’

In 2005, achttien jaar geleden alweer, begon Radjesh voor zichzelf. ‘Ik heb een kantoor gehuurd op de Ceintuurbaan – ik woonde inmiddels in Almere – en ben financieel adviseur geworden. Kijk, ondernemers, mijn klanten, zijn zelf verantwoordelijk voor wat ze doen. Maar ik help ze zo goed mogelijk om inzicht te krijgen en grip te houden op hun onderneming. Ik ontzorg. Door ze de informatie aan te bieden die ze nodig hebben, kunnen ze zelf hun keuzes maken.’

Radjesh is allround. ‘Ik doe de boekhouding, salarisadministratie, maak jaarrekeningen en verzorg belastingaangiftes. Mijn kantoor bestaat uit vier medewerkers en ikzelf. Onze klanten zijn divers en actief in allerlei sectoren, van zzp’ers tot relatief grote bedrijven met zo’n vijftig medewerkers. En van start-ups en scale-ups tot bedrijven die al jaren bestaan.’

Vorig jaar werd Radjesh door Maarten-Jeroen den Boer benaderd om partner van Credion Amsterdam te worden. ‘Ik heb hem zes jaar geleden leren kennen, via een klant die financiering nodig had. Maarten-Jeroen heeft dezelfde motivatie als ik. Of het nou vrijdagavond tien uur is, zaterdag of zondag, hij staat altijd klaar voor zijn klanten. Tegelijkertijd is hij kritisch en praat hij ze niet naar de mond. Als iets onmogelijk is, dan moet je dat een klant ook durven vertellen. Maarten-Jeroen en ik praten dezelfde taal, al denkt hij een stuk sneller. Bij de herstructurering van een onderneming heb ik een paar keer met hem mogen sparren. Dat werkte heel fijn. Sindsdien hadden we regelmatig contact. Vorig jaar vroeg hij me vennoot te worden. Ik wilde wel, op voorwaarde dat mijn cliënten centraal voor me mochten blijven staan. Dat was uiteraard geen probleem.’

Radjesh is blij met zijn compagnons en de organisatie waarvoor ze werken. Hij constateert dat de financiële wereld gecompliceerd en versplinterd is, met talloze partijen die hun rol spelen. Ook het ondernemerschap is veranderd. ‘Vroeger had je de zeven vette en zeven magere jaren. Nu heb je soms zeven vette minuten en ondernemers die op hun twintigste al miljonair zijn. Sommigen zijn heel rijk, anderen heel arm. Het grote voordeel van onze samenwerking is dat de vennoten samen veel kennis op verschillende vlakken hebben, of het nu om herstructurering of financiering gaat. De kwaliteit is groot en er wordt zorgvuldig gewerkt.’

Van een niet te onderschatten belang is ook de persoonlijke aandacht die de adviseurs van Credion Amsterdam bieden. ‘Bij banken gaat alles steeds meer digitaal. Online is prachtig, hun dienstverlening gaat 24/7 door. Maar klanten veranderen niet zo snel. Vooral ouderen vinden het fijn om nog een persoonlijk gesprek te hebben. Als je niet mooi kunt schrijven, dan kom je vaak niet in aanmerking voor financiering. Het is fijn om ook die mensen te helpen.’